Jaap van Ark – SCIENTIA POTENTIA EST

Voor dit weekend leek het nog mogelijk. PSV en Twente overtuigen ook niet en laten ook te veel punten liggen. Daarnaast treffen beide concurrenten elkaar nog en neemt Ajax het in de laatste competitiewedstrijd in de eigen Amsterdam ArenA op tegen de Tukkers. Zelfs aan de uitschakeling van Ajax in de Europa league werd een positieve draai gegeven: de concurrenten uit Eindhoven en Enschede krijgen er een paar extra wedstrijden bij op het toch al overvolle programma, terwijl de Amsterdammers zich volledig op de vaderlandse competitie kunnen richten. De opdracht voor Ajax was duidelijk: alles winnen, te beginnen met de lastige uitwedstrijd bij ADO.

Na dit weekend lijkt het wel duidelijk dat de derde ster weer niet op het mooie shirt komt. Ajax voetbalde niet eens zo slecht, maar verdedigde dramatisch. Het leek wel of de ploeg van Frank de Boer niet wilde winnen. De spelers leken niet te beseffen dat het hier om het kampioenschap draaide, dat er koste wat het kost gewonnen moest worden.
We kunnen de conclusie inmiddels wel trekken dat Ajax voor het zevende(!) jaar op rij naast de titel grijpt. En ook dit jaar zijn er weer verschillende oorzaken te bedenken waarom het fout ging.

Het begon met het laten gaan van aanspeelpunt Pantelic en het aantrekken van El Hamdaoui. Mounir is een goede voetballer maar geen echte puntspeler die een bal vasthoudt en anderen beter laat voetballen. Maar passant Martin Jol wilde Mounir hebben en het bestuur gaf toestemming.
Daarna kwam de trainerswissel. Frank de Boer had andere plannen met Ajax en wilde de ploeg weer volgens het befaamde Ajax-systeem laten voetballen. Absoluut een positieve ontwikkeling, maar El Hamdaoui past niet in het plaatje van De Boer met alle gevolgen van dien.
In de winterstop vertrok sterspeler Luis Suarez naar Liverpool. Hij kwam sinds de komst van El Hamdaoui niet meer uit de verf en koos eieren voor zijn geld. De penningmeester was erg blij met deze transfer, maar Ajax leverde ontzettend veel doelpunten en assists in.

Tot overmaat van ramp kwam daar nog de blessure van Maarten Stekelenburg bij. De enige Ajacied die dit seizoen constant een hoog niveau haalde en zijn verdediging met verve leidde. Aangezien tweede keeper Kenneth Vermeer nog niet wedstrijdfit is werd Jeroen ‘alias de pizzaman’ Verhoeven voor de leeuwen gegooid. Natuurlijk kun je het deze jongen niet kwalijk nemen, één van de beste keepers ter wereld vervangen is tenslotte geen gemakkelijke opgave, maar het is wel opmerkelijk dat de normaal zo solide verdediging van de Amsterdammers opeens is veranderd in gatenkaas.

Behalve de blessures van Maarten Stekelenburg en Kenneth Vermeer kunnen de rest van bovengenoemde oorzaken toegeschreven worden aan wanbeleid. Als een club als Ajax zeven jaar achter elkaar geen kampioen wordt, is er sprake van een structureel probleem. Gelukkig ben ik niet de enige die daar zo over denkt. Johan Cruijff wil Ajax weer naar de top brengen en als iemand dat kan is hij dat. Het huidige bestuur zal zijn aanbevelingen ter harte moeten nemen en anders het veld moeten ruimen. Ondanks het dreigende vertrek van onder andere Stekelenburg en Vertonghen heb ik vertouwen in de toekomst. De prestaties van de club op lange termijn worden bepaald door een goed beleid en niet door één of twee spelers.
Daarom kan dit nu al verloren seizoen wel eens heel bepalend zijn voor de toekomst van Ajax. Hoop doet leven.
 
Jaap van Ark

De spitspositie blijkt één van de moeilijkste posities in het befaamde Ajax-systeem te zijn. Een Ajax-spits moet balvast, goed in de combinatie, kopsterk en doelgericht zijn. Hij dient als een soort kapstok te fungeren waar het Ajax-voetbal aan opgehangen wordt.

Dat er maar weinig spitsen aan deze voorwaarden voldoen is de laatste jaren wel gebleken. Machlas, Rosenberg, Sonck, Charisteas, en ik kan er nog veel meer noemen. Allemaal spitsen die de hoge verwachtingen in Amsterdam niet waar konden maken. Klaas Jan Huntelaar is de laatste nummer 9 die aan de verwachtingen voldeed, en na vele doelpunten, met winst kon worden doorverkocht.
We moeten terug naar 1994 voor het debuut van de laatste zelf opgeleide Ajax-spits namelijk: Patrick Kluivert. Het is toch wel schrijnend dat het 17 jaar geleden is dat Ajax een spits zelf succesvol wist op te leiden. En dat voor een club waar de jeugdopleiding de levensader dient te zijn.

Dat scouting en beleidsvoering niet het sterkste punt is in Amsterdam moge duidelijk zijn. Zo bleek ook afgelopen jaar weer. De goed presterende Pantelic kreeg geen contractverlenging en Ajax kon weer op zoek naar een nieuwe spits. De Serviër oogde wat traag maar bleek prima in het Ajax-systeem te passen. Hij scoorde zelf 16 doelpunten en liet spelers als Suarez, De Jong en De Zeeuw beter presteren. Ajax speelde met Pantelic in de punt een fantastische tweede seizoenshelft, en iedereen was ervan overtuigd dat de derde ster het komende seizoen toch echt op het mooie shirt zou komen.

Maar het liep anders, Pantelic vertrok en El Hamdaoui werd aangetrokken. Nu heb je met El Hamdaoui een garantie voor doelpunten in huis, maar hij voldoet voor de rest totaal niet aan de eigenschappen van een Ajax-spits. In het begin werd dat nog een beetje verbloemd door individuele acties en schitterende doelpunten maar na een tijdje liep het totaal niet meer. De spelers die vorig seizoen de pannen van het dak speelden presteerden opeens niet meer. De schuld daarvan ligt natuurlijk niet bij El Hamdaoui, maar wel bij de mensen die hem gehaald hebben. Mounir is geen Ajax nummer 9, en voor een linksbuiten is hij simpelweg te traag.

We zitten momenteel midden in de transferperiode en de geruchtencarrousel draait op volle toeren. Zowel Suarez als El Hamdaoui worden aan verschillende clubs gelinkt, en verschillende aanvallers worden in één adem met Ajax genoemd. We zullen zien welke spelers er na deze transferperiode nog in Amsterdam spelen, maar ik hoop dat er niet weer veel geld in een spits word geïnvesteerd die uiteindelijk niet blijkt te voldoen.

Sinds Frank de Boer aan het roer is krijgen veel talenten uit de jeugdopleiding een kans. Daarom zou ik ook graag zien dat er weer een echte Ajax-spits uit de jeugdopleiding een kans krijgt, zijn naam: Geoffrey Castillion. Want waarom zou je veel geld gaan investeren in een spits, als je hem zelf in huis hebt?

Jaap van Ark

Na de 10-0 nederlaag van Feyenoord in Eindhoven hebben vele Ajacieden zich helemaal kapot gelachen om de eeuwige rivaal uit Rotterdam. Zich niet realiserend dat Ajax eerder op de middag twee kostbare punten had laten liggen en dat, om de achterstand op de koploper uit Eindhoven niet groter te laten worden, het voor Ajax beter zou zijn geweest dat Feyenoord had gewonnen.

Het mooiste vermaak is leedvermaak zegt men. Mijn leedvermaak is inmiddels omgeslagen naar medelijden. Dat ik als Ajax-supporter medelijden heb met Feyenoord zegt genoeg over hoe zorgelijk de situatie in Rotterdam-Zuid op dit moment is.
Het is pijnlijk om te zien dat een club met zo’n historie en zo’n aanhang in sneltreinvaart de afgrond tegemoet gaat. Daar wordt niemand beter van en zeker Ajax niet!
Feyenoord is al jaren geen concurrent meer en dat is jammer want er is niets mooier dan in een klassieker met publiek strijden om de landstitel.

Ajax laat zelf de punten liggen bij een clubje waar je met negen man nog van moet winnen, en loopt dus voor het zoveelste jaar op rij weer achter de feiten aan.
Dus wij hebben weinig reden om te lachen!
Dit gedrag lijkt op het gedrag wat wij Feyenoord-supporters vaak verwijten, namelijk de slechte prestaties van de rivaal belangrijker achten dan het presteren van de eigen club!

Is getekend,
Een meelevende Ajax-supporter(voetballiefhebber)

Ik herinner me nog als de dag van gisteren hoe Luis binnenkwam bij FC Groningen. Een Uruguayaans straatvoetballertje dat zich van niemand wat aantrok en gewoon zijn ding deed, namelijk voetballen en scoren. De spelvreugde droop er van af en dat hij zich vaak iets te makkelijk liet vallen in het strafschopgebied hoorde er bij.

Toen Ryan Babel voor een schappelijk prijsje verkocht werd aan Liverpool FC, was het al snel duidelijk dat Luis Suarez zijn opvolger zou worden. En aldus geschiedde.
Ook in Amsterdam ging hij onverstoorbaar zijn gang, en trok zich niets aan van het prijskaartje, van om en nabij de negen miljoen euro, dat om zijn nek hing. Hij ontwikkelde zich stormachtig in de schaduw van aanvalsleider Klaas Jan Huntelaar en werd, nadat ‘The Hunter’ naar Madrid vertrok, de onbetwiste sterspeler van Ajax.

Uiteraard was er ook kritiek. Luis speelde teveel zijn eigen wedstrijd, en zag zijn ploeggenoten te vaak over het hoofd. Daarnaast begon zijn reputatie als duikelaar tegen hem te werken, zodat hij haast doormidden gezaagd moest worden om een strafschop te krijgen. De keuze van Martin Jol om hem aanvoerder te maken was dan ook een opvallende, maar pakte goed uit. Luis nam de verantwoordelijkheid op zich en gaf alles voor het teambelang.

Door de komst van Mounir El Hamdaoui kreeg Luis het moeilijk. Hij kwam minder goed uit de verf en de vaste automatismen in het Ajax-spel waren volledig zoek. De Uruguyaan worstelde met zijn vorm, met als absolute dieptepunt het bijtincident met PSV-er Otman Bakkal. Toen Liverpool zich meldde werd al snel duidelijk dat Luis wel oren had naar een transfer naar Engeland. En aangezien Ajax geen nee kan zeggen tegen het grote geld, hebben we afscheid moeten nemen van het fenomeen Luis Suarez.

We hebben drieënhalf jaar mogen genieten van een fantastische voetballer en een fantastisch mens. Voor Luis kwam je naar het stadion, zijn onvoorspelbaarheid en vechtlust maakten van iedere wedstrijd een spektakelstuk. Hij was met zijn acties, doelpunten en assists de absolute sensatie van de eredivisie. Ondanks zijn vele doelpunten en assists, is Luis helaas vertrokken uit Amsterdam zonder kampioenschap.

Een groot verlies voor Ajax, en de Nederlandse competitie. Luis is uniek, en daarmee tevens onvervangbaar. Hij is de koning van de kluts, geen actie is onmogelijk voor hem. Er is geen slechtere verliezer denkbaar, en dat maakt hem een winnaar pur sang. Ook al heeft hij al twee doelpunten gemaakt, hij wil altijd meer. De jongensachtige gretigheid waarmee hij de wedstrijdbal opeist om mee naar huis te nemen, na zijn zoveelste hattrick, illustreert zijn liefde voor het spel.

Je houdt van Luis, of je haat hem. Er is geen tussenweg. Als voetballiefhebber kun je niet om hem heen. Zelfs zijn grootste haters genieten soms stiekem van hem. Ook in Liverpool zal hij de harten van de supporters voor zich winnen, zijn tomeloze inzet zal absoluut op waarde geschat worden. Het is te hopen dat de club Liverpool kan voldoen aan de ambities van ‘El Pistolero’. Ik wens Luis veel succes toe in zijn verdere carrière, en hoop dat hij ooit terug komt naar zijn geliefde Amsterdam om alsnog kampioen te worden met Ajax.

Jaap van Ark