Archief voor de ‘Me – Myself and I’ Categorie

Het gebeurt in Amsterdam. De rest van Nederland is niet noemenswaardig en het bezoeken dus niet waard.

Amsterdam is veel kleiner dan je dacht, toch kost het je een uur om van Zuid-Oost in Nieuw-West te komen.

Iedereen die niet uit Amsterdam komt is een Oosterling, Noorderling of Zuiderling. Oftewel een boer.

Je begroet heren met het geven van een hand of een boks, bij voorkeur een combinatie hiervan. Zelfs al zie je elkaar elke dag.

Je begroet dames met het geven van 1/2/3 zoen(en) of een knuffel, bij voorkeur een combinatie hiervan. Zelfs al zie je elkaar elke dag.

Zonder fiets ben je niets, maar je fiets is van iedereen dus bouw er geen emotionele band mee op.

Een fietstochtje door Amsterdam is elke keer weer een ontdekkingstocht en het is een raadsel waarom mensen vrijwillig naar het platteland gaan om te fietsen.

Een verkeerslicht betekent doorfietsen, ongeacht de kleur. Behalve als er blauw op straat is.

Amsterdam wordt geterroriseerd door..
Moeders die hun kroost in enorme bakfietsen door de stad laveren en daarmee alle fietspaden ongegeneerd blokkeren.

Amsterdam pretendeert een wereldstad met een vrije geest te zijn, maar na 5 uur ’s nachts is het er bijkans net zo rustig op straat als in een zwaar gereformeerd dorp op de Veluwe.

Je gaat niet naar het Leidseplein of het Rembrandtplein, je gaat naar Leidse of Rembrandt.

Op de Wallen kom je niet, dat is voorbehouden aan toeristen.

In de Bijlmer vliegen de kogels je NIET dagelijks om de oren.

Een beetje Amsterdammer, en zeker de semi-intellectuele Amsterdammer, doet drugs.

‘Echte’ Amsterdammers kom je zelden tegen, toch voelt iedereen zich Amsterdammer.

Vanaf nu is Amsterdam de liefde van je leven.

Advertentie

Waarschuwing: Dit artikel is lichtelijk cynisch en gechargeerd geschreven en kan als beledigend worden opgevat.

De titel suggereert dat ik u ga uitleggen waarom ‘we’ dikke mensen zo gezellig vinden en drugsgebruikers toch vooral als gevaarlijke idioten zien. Ik zal u uit de droom helpen, dat ga ik niet doen. Dat valt namelijk niet uit te leggen, althans niet met goede argumenten. De enige reden daarvoor is maatschappelijke acceptatie én het gebrek daaraan.

Wereldwijd sterven meer mensen aan de gevolgen van overgewicht dan aan de gevolgen van ondervoeding (Bron: Wereldbank). In Nederland heeft ruim 40% van de mensen overgewicht en zijn welvaartsziekten doodsoorzaak nummer één. Schokkende cijfers, vindt u niet? Juist het feit dat er zo schokkend veel dikke mensen zijn, maakt het maatschappelijk geaccepteerd. Bijna de helft van de Nederlanders is te dik, dus we vinden het ‘normaal’. En wat willen we graag ‘normaal’ zijn met z’n allen. Uiteraard zullen er ook mensen zijn die buiten hun schuld om last hebben van overgewicht, maar dat is een kleine minderheid. En met buiten hun schuld, bedoel ik niet dat u zich kunt verschuilen achter uw sociale milieu. Uiteraard speelt dit een rol, maar in Nederland hebben we bijna allemaal de kans om vrij gezond te leven, pak die kans dan ook. Ik heb goed nieuws voor u: een kilo wortels kost bij de Appie slechts één euro, en dat is bij mijn weten goedkoper dan een Big Mac. Waarom dan toch steeds weer voor die Big Mac kiezen?

De essentie van genotsmiddelen is dat u een stukje van uw gezondheid inlevert in ruil voor genot. We weten allemaal dat drugs, en dan heb ik het met name over de maatschappelijk geaccepteerde drug alcohol, slecht zijn voor de gezondheid. Toch maken we de bewuste keuze om ervan te snoepen, omdat we het genot belangrijker achten dan de schade aan de gezondheid. Deze bewuste keuze staat of valt bij maat houden en houdt op waar een verslaving begint. De vage grens ligt ergens tussen gebruik en misbruik. Maar welk genot levert een Big Mac u, dat opweegt tegen de gevolgen? En ik weet ook wel dat één Big Mac niet zoveel kwaad kan, maar we hebben het hier over een enorme hoeveelheid mensen die geen maat kan houden. Een kleine zeven miljoen Nederlanders is verslaafd aan het overmatig consumeren van voedsel en is dus geen gebruiker maar een misbruiker. Ter vergelijking: een kleine twee miljoen Nederlanders maakt misbruik van drugs en ruim 90% hiervan komt op rekening van maatschappelijk geaccepteerde drugs als alcohol, tabak en slaapmiddelen (Bron: Jellinek). Voedselmisbruik is dus een veel groter probleem dan drugsmisbruik.

Aangezien we in onze huidige consumptiemaatschappij alles willen uitdrukken in nut, en dan met name economisch nut, zal ik daarin meegaan. Het is de bedoeling dat u dit artikel consumeert, namelijk. Welk doel dient voedselmisbruik? Ik kom niet veel verder dan een impuls aan de sport sumoworstelen. Toch hebben velen meer sympathie voor dikke mensen dan voor drugsgebruikers. Waarom? Omdat drugsgebruikers zich in zekere mate terugtrekken uit de ‘realiteit’, ze voldoen niet meer aan het maatschappelijk geaccepteerde beeld van ‘normaal’. Juist dat abnormale, geestverruimende, leidt vaak tot meer creativiteit en betere prestaties. Vraag maar aan de gemiddelde wereldleider (John F. Kennedy), artiest (Bob Marley), wielrenner (Lance Armstrong) of bergbeklimmer (Mozes http://www.nu.nl/wetenschap/1463108/mozes-aan-geestverruimende-middelen.html). Excuses aan de feministen onder u, er zijn vast ook bekende drugsgebruikende dames.

Drugsgebruik levert dus met name veel genot en creativiteit op, voedselmisbruik daarentegen vooral veel doden en een vervuild straatbeeld. We hoeven heus niet allemaal een wasbordje en een strak kontje te hebben, dat zou ons nog meer tot eenheidsworsten maken, maar hou alstublieft een klein beetje rekening met uzelf en uw medemens. Nogmaals wil ik benadrukken dat dit niet geldt voor alle dikke mensen, ook niet voor alle drugsgebruikers overigens. Toch is de moraal van dit verhaal: drugsgebruikers zijn gezellig en dikke mensen idioot.

Jaap van Ark

 

Deze tekst werd in 2008 gepubliceerd op het onvolprezen en inmiddels ten grave gedragen sociale netwerk hyves.

There won’t be Snow in Africa this Christmas Time

Aangezien ik overtuigd ben van het feit dat ik paranormaal begaafd ben begin ik met een gewaagde titel. Ver van mijn bed, in donker Afrika, schijnt op dit moment de zon en is het heerlijk weer. Hoe anders is het in ons koude kikkerlandje.

Het kleine stukje aarde waar ik op leef is op dit moment bedekt onder een wit laken. Als ik naar buiten kijk word ik bevangen door de zuiverheid van dit adembenemende tafereel. De wereld lijkt stil te staan. Het is een vreemd fenomeen, maar sneeuw haalt het kind in de mens naar boven. Een kind dat nog niet belust is op geld en macht, een kind dat geen problemen ziet maar kansen, een kind dat geniet van elke dag en zich geen zorgen maakt om morgen. Misschien komt er geen morgen, en misschien is dat maar beter ook. Tijd is de beste leraar, helaas doodt hij al zijn leerlingen.

2008 was weer een enerverend jaar vol hoogte- en dieptepunten. Joran van der Sloot was een van de meest besproken mensen van 2008, daarom wil ik er zo weinig mogelijk woorden aan vuil maken. Ik hoop dat Joran in 2009 definitief doorbreekt, en dan bij voorkeur ter hoogte van zijn nek. Andre Rouvoet kaartte dit jaar de losgeslagen seksuele moraal van de jeugd aan. In zijn ogen een groot probleem, in mijn ogen een grote kans. Sommige dingen zijn slechter dan seks, sommige dingen beter, maar er is niets dat even goed is als seks.

Het was het jaar van Fitna the Movie. Volgens velen de film die een derde wereldoorlog, en dus indirect het einde van de wereld zou inleiden. Fitna was veel minder heftig dan veel mensen hadden verwacht en misschien wel gehoopt. En dus hielden Allah en zijn aanhangers zich gelukkig rustig. Maar dat het nou echt een film was voor een romantisch avondje bioscoop kun je ook niet zeggen. De angst die zowel de Nederlandse regering als bevolking in haar greep hield in aanloop naar deze film was begrijpelijk. Het moge duidelijk zijn dat lang niet alle moslims extremistische ideeën aanhangen, maar degenen die dat wel doen vormen een grote bedreiging voor onze samenleving. Daar mogen we onze ogen niet voor sluiten.
Wat dat betreft zijn moslimextremisten net Feyenoord-supporters, ze zijn niet voor Allah, maar tegen christenen. Zoals mensen die zich Feyenoord-supporter noemen niet voor Feyenoord zijn, maar tegen Ajax zijn. Ik besef mij terdege dat deze vergelijking een grove belediging is voor moslimextremisten en wil er dan ook de kanttekening bijplaatsen dat het I.Q. van de gemiddelde moslimextremist veel hoger is dan dat van de gemiddelde Feyenoord-supporter.

Persoonlijk was 2008 voor mij een jaar van vooral hoogtepunten. Ik zal u de meeste besparen. Aangezien 2007 het jaar van mijn grote doorbraak was ben ik 2008 ingegaan op één been en twee krukken, maar wel met een rijbewijs. 2008 beëindig ik weer met beide benen op de grond maar zonder rijbewijs. Geen slechte ruil dacht ik zo. Naast mijn rijbewijs ben ik in het afgelopen jaar ook mijn laatste beetje geloof in God verloren. Als u het vindt mag u het houden, ik doe er namelijk niets mee.

Mensen die geloven laat ik in hun waarde, maar ik laat me niets opdringen. Geloof is iets individueels en dat moet je voor jezelf houden. Geloven doe jezelf en kun je niet meekrijgen van uit je opvoeding. “Zalig zijn de armen van geest en de benen van vrouw van der Leest”, dus ik maak weinig kans. Een mens heeft van nature een neiging om in een hogere macht te geloven, maar niemand kan je precies vertellen hoe het zit. Ik geloof ook in een hogere macht, namelijk in mezelf. Nee mensen dat is geen spotten, dat is mijn mening. Refererend aan het stukje hierboven zijn evangelisten e.d. in mijn ogen overbodig. Helemaal in het pittoreske dorpje Elspeet waar inmiddels meer kerken dan inwoners zijn, en waar iedere inwoner de Bijbel beter kent dan welke evangelist dan ook. Ik adviseer deze evangelisten dan ook om bij de Mc Donalds te gaan staan en de mensen, met name de jonge dames, te waarschuwen voor de gevolgen van fastfood. Daar word je naar het schijnt nogal dik van en dat vind ik zonde van al die mooie dames.

Sommige mensen zeggen dat het leven is wat je er van maakt, anderen zeggen dat het leven is wat je gebeurt. Er zit allebei een kern van waarheid in maar ik denk dat het belangrijk is hoe je omgaat met de dingen die je overkomen. Oftewel: “Het leven is wat je maakt van de dingen die je gebeuren”. Sommige dingen gaan niet helemaal zoals wij graag zouden willen. Maar bedenk altijd dat er mensen zijn die het veel slechter hebben dan wij. Wij hebben weinig reden tot klagen zolang we nog eten, drinken, seks en een dak boven ons hoofd hebben. Het leven heeft zoveel positieve kanten dat pessimisten er moedeloos van worden. Geluk is overigens met de dommen en dus ook voor mij niet weggelegd.

Na regen komt zonneschijn, jammer genoeg na sneeuw ook. Aan het einde van mijn conference gekomen zijnde is de sneeuw als sneeuw voor de zon verdwenen. Kun je nagaan hoe snel ik typ. Het mooie witte stukje aarde waar op ik ondanks alles nog steeds leef is veranderd in een grijze grauwe modderbende. Iedereen klaagt weer dat het weer zo slecht is en dat het kerstpakket veel te klein is. In donker Afrika sterven duizenden mensen aan aids, malaria en andere tyfusziekten. Maar ze hebben in ieder geval geen last van die kutsneeuw en die teringzooi die er achterblijft, om over een kerstpakket nog maar te zwijgen.

De hele wereld is failliet en Obama is de grote goede neger die ons van de ondergang gaat redden.  Heb niet de illusie dat 2009 jouw jaar gaat worden, want het wordt mijn jaar!

Ik wil alle gereformeerden een voorspoedig 2009 wensen.

Alle moslimextremisten, Feyenoord-supporters en andere armen van geest een gelukkig 2009.

Alle leuke dames een liefdevol en romantisch 2009.

Degenen die zich tot geen van bovengenoemde groepen voelen aangesproken wens ik een fantastisch 2009 toe.

Je zult er wel elke dag weer voor moeten vechten, ook in 2009 krijg je het niet cadeau. Ik kan je er wel bij helpen maar zelfs ik kan het niet alleen!

Jaap van Ark

No reason to complain

Geplaatst: juni 16, 2012 in Me - Myself and I

Heel herkenbaar

Geplaatst: mei 10, 2012 in Me - Myself and I

In Adieu God? voert Tijs van den Brink open gesprekken over God met mensen die gelovig zijn opgevoed en het geloof vaarwel hebben gezegd. In dit programma gaat Tijs met open vizier het debat aan, zonder zich boven de ander te stellen. Daar kunnen veel mensen nog een hoop van leren! In deze aflevering verwoordt cabaretier Erik van Muiswinkel uitstekend hoe hij zich ontwikkeld heeft betreffende dit onderwerp. Ik kan me vinden in veel van zijn opmerkingen en zou het zelf nauwelijks beter kunnen verwoorden.  Adieu God – met Erik van Muiswinkel