De eerste ervaringen zijn op z’n zachtst gezegd overweldigend, maar ik voel me hier inmiddels al helemaal op m’n plek. Als je de oude stad, de Medina, van Marrakech binnenloopt heb je enerzijds het idee dat je 50 jaar teruggaat in de tijd, maar anderzijds zijn alle moderne gemakken aanwezig. Kortom, een geweldige ervaring.
Het eerste wat opvalt is de enorme chaos en drukte op straat, de brommers/motoren razen je aan alle kanten voorbij, zelfs door de smalste straatjes. Je komt er al gauw achter dat het wel georganiseerde chaos is, ongelukken vinden zelden of nooit plaats. Tijdens mijn eerste rondje door de Medina kreeg ik al hasj en viagra aangeboden, ik heb vriendelijk bedankt. Het is de vastenmaand Ramadan, dus overdag slapen en chillen de locals en als de zon onder gaat komt het echt tot leven op straat. Uiteraard vast ik mee, zo heb ik de heenreis ruim vier! uur gevast. Wat een respectvolle knul ben ik toch. Zelfs in de plaatselijk sportschool heb ik een poging gewaagd om niet te drinken, maar dat ging me net te ver. De meeste avonden ‘ontbijt’ ik met m’n plaatselijke familie, om 19.45 uur gaat de zon onder en dan is het tijd voor een feestmaaltijd met Marokkaanse specialiteiten. Het lokale voedsel is over het algemeen heerlijk, al mag er wat mij betreft wat minder zoetigheid geserveerd worden. Daarna gaan de meeste locals de straat op om te bidden, thee te drinken en te kaarten tot de zon weer opkomt rond 03.45 uur. De meeste mannen en jongens dragen dan een djellaba, een islamitisch gewaad. Zo zat ik zaterdagavond in een café met allemaal mannen in jurken de finale van de Copa America te kijken. Voetbal laat zich niet tegen houden door een beetje religie.
De mensen zijn erg vriendelijk. Op straat is het echter moeilijk in te schatten of dit oprecht is of dat ze iets aan je denken te verdienen. Als je de mensen eenmaal kent zijn ze enorm hartelijk en laten ze geen mogelijkheid onbenut om te knuffelen. In het begin is dat nogal wennen voor een nuchtere Hollander, kan ik je melden. Nu we het toch over knuffelen hebben, Marokkaanse vrouwen zijn over het algemeen beeldschoon. In de Medina zijn bijna alle vrouwen gesluierd dus ze geven weinig van hun schoonheid prijs. Maar die ogen… Die adembenemend mooie ogen… Ze kijken je soms verlegen en soms zelfs een beetje ondeugend en brutaal aan. En ik? Ik sta meestal met een mond vol tanden, geen idee hoe ik moet reageren. Soms verzamel ik al mijn moed en stamel ik ‘Salam Aleikum’, een verlegen glimlach die m’n hoofd op hol brengt is het antwoord dat ik krijg. Daar moet ik het mee doen, voorlopig. Ik ben overigens een regelrechte hit op Tinder, maar dat geheel terzijde.
Ik heb inmiddels Arabische les gevolgd, dus ik kan mee een beetje verstaanbaar maken. Men spreekt hier Darija, de Marokkaanse versie van het Arabisch. Zelf geef ik Nederlandse les aan locals, de studenten zijn enorm leergierig en vragen me het hemd van het lijf. De meisjes willen vooral lieve woorden leren om te zeggen tegen Nederlandse jongens. De jongens vooral slechte woorden, het diepzinnige ‘****** in de keuken’ is ook hier een befaamd Nederlands gezegde. Uiteraard ken ik m’n verantwoordelijk als leraar en werk ik hier niet aan mee.
De islam is hier overal aanwezig, vooral tijdens de Ramadan is het erg druk bij de vele Moskeeën die Marrakech rijk is. Helaas zijn toeristen en buitenstaanders niet welkom in de moskee, zoals bijvoorbeeld in Istanbul wel het geval is. Je kunt vanaf een afstandje kijken hoe de gelovigen buiten de moskee bidden, maar als je te dichtbij komt word je tegengehouden door agenten met imposante machinegeweren. De angst voor IS houdt ook Marokko in zijn greep en met name de moskeeën zijn zwaar beveiligd. Deze zien er overigens een beetje calvinistisch uit, dat wil zeggen dat het gebedshuizen zonder poespas zijn. Soms kun je alleen aan de minaret zien dat het een moskee is. De gebouwen in de oude stad mogen niet boven de minaret uitstijgen, dus er is weinig hoogbouw. In het nieuwe gedeelte van de stad is op gebied van architectuur en vrouwen alles anders, maar daarover volgende week meer.
De ervaringen zijn gewoon te veel om allemaal hier neer te pennen, of in ieder geval wil ik jullie dat niet aandoen. Ja ik ken jullie, te veel informatie in één keer kunnen jullie simpelweg niet verwerken.
Daarom: tot volgende week, of tot ooit.
Inshallah
Jaap van Ark - SCIENTIA POTENTIA EST 